Kategorie

Kościół Świętej Trójcy w Koszęcinie

  • Współrzędne: 50.620792,18.843319










  • Kościół z 1724 roku rozbudowano w kierunku zachodnim.

    Aktualny wystrój kościoła pochodzi z I połowy XVIII wieku, kiedy to postawiono – zachowane do dnia dzisiejszego ołtarze, przyozdabiając je starymi, pochodzącymi z wcześniejszego ołtarza tryptykowego figurami i obrazami. Świątynię remontowano wiele razy, poprawiając zarówno dachy jak i wnętrze.

    Kościół Świętej Trójcy w Koszęcinie zbudowany jest z drewna, orientowany, konstrukcji zrębowej, na podmurowaniu z kamienia i cegły. Prezbiterium trójboczne, zakrystia o stropie belkowym, nad nią loża kolatorska otwarta do prezbiterium ze schodami na ze­wnątrz. Szersza nawa na rzucie wydłużonego prostokąta, przy niej od północy niewielka kwadratowa kruchta. Chór muzyczny wsparty na czterech ozdobnych słupach, na nim organy z 1886 roku. Wokół kościoła otwarte soboty pokryte dachem gontowym. Wszystkie dachy i zada­szenia również o pokryciu gontowym – nad nawą i prezbiterium dach sio­dłowy, nad przybudówką mieszczącą zakrystię znajduje się mała loża kolatorska, do której schody prowadzą od zewnętrznej, południowej strony kościoła. Nad przybudówką dach trójspadowy.

    Dwie wieże: wyższa od zachodu – słupowa, o ścianach lekko pochyłych, szalowana deskami, niższa nad prezbiterium ośmioboczna przeznaczona na sygnaturkę. Drzwi wejściowe od zachodu w obramowaniu prostokątnym, drzwi boczne i drzwi do zakrystii zamknięte łukiem, klepkowe, zbite kutymi gwoździami.

    W części prezbiterialnej wcześniejszego kościółka pochowano przeszło 50 osób nazwanych w zapiskach kronikarskich dobrodziejami kościoła. Najstarszym zachowanym do dziś pomnikiem płyta nagrobna Katarzyny Skalowej. Tablica nagrobna Katarzyny Skalowej z 1602 roku odnalezio­na została w latach 70. XX wieku, podczas remontu kościoła, gdzie była wykorzystywana jako blat ołtarza głównego. Losy tej ponad 400-letniej płyty nagrobnej nie są bliżej znane. Wiadomo, że zmarłych członków rodziny Wierbskich – właścicieli Sadowa, Wierzbia i Rusinowic – grzebano w podziemiach kaplicy św. Jadwigi w kościele św. Józefa w Sadowie. Wiadomo również, że kościół Świętej Trójcy należał do czasu utworzenia w Koszęcinie w 1869 roku samodzielnej wspólnoty, do bardzo starej sadowskiej parafii i prawdopodobnie pan von Wierbski był patronem tego zabytku. Wiadomo również, że w tym czasie kult kościoła Świętej Trójcy w Koszęcinie był bardzo znaczący.

    We wszystkich czterech narożach płyty wykute są herby rodowe, w tym jeden z nich należy do rodziny Wierbskich – pochodzącej zapewne z Moraw, a drugi, który udało się odczytać, to herb rodu Kochcickich – wywodzącego się z całą pewnością z Moraw – właścicieli Koszęcina w XVII wieku. Podobne płyty pochodzące z analogicznego czasu wykonane prawdopo­dobnie przez tego samego mistrza znajdują się w ko­ściele farnym w Tarnowskich Górach (żona wójta) i w ko­ściele w Lubecku (Jan Kochcicki).

    Pod wieżą został pochowany budowniczy tego kościoła Jakub Ridzinger. W 2000 roku potwierdził się zapis zamieszczony w sadowskiej księdze metrykalnej. Podczas wzmacniania wieży, w związku z ufundowaniem trzech nowych dzwonów, odkryto na głębokości około jednego metra ludzkie szczątki. Zna­ny jest również grób ks. Karola Dehnischa – kapelana zamko­wego (1817 – 1846), który usilnie zabiegał o utworzenie w Koszęcinie samodzielnej parafii. Grób ks. Karola Diettricha (1821 – 1882) – pierwszego kuratusa samodzielnej lokacji w kościele zamko­wym pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny znajduje się po lewej stronie cmentarza.

    Grób – pomnik kryjący prochy 9 żołnierzy polskich z kampanii wrześniowej w 1939 roku znajduje się naprzeciw zachodniego wejścia do kościoła, od wieży. Przed głównym wejściem na prawo znajduje się grób Antoniego Dreszera, urodzonego w Koszęcinie w 1918 roku. Po lewej stronie cmentarza, naprzeciwko krzyża misyjnego, znajdują się dwa groby księży: pierwszego proboszcza parafii Trójcy Świętej księdza Antoniego Ryguły, który zmarł 27 kwietnia 2002 roku, po 35 latach posługi w Koszęcinie. Obok grobu księdza Ryguły znajduje się grób pochodzącego z Koszęcina księdza Leszka, Henryka Irka – salwatorianina. Zmarł w tym samym roku.

    Cmentarz do czasu ustanowienia parafii Świętego Krzyża w 1950 roku w Strzebiniu był miejscem pochówku dla mieszkańców okolicznych wiosek i przysiółków. Do 1909 roku, kiedy oddano do użytku nowy cmentarz dla ewangelików, koszęcińskich protestantów grzebano w wydzielonym sektorze cmentarza przy kościele Świętej Trójcy, po prawej stronie od bramy cmentarnej. Jedynie tam można było spotkać nieliczne pomniki i płyty nagrobne. Pozostałe groby – do początków XX wieku były usypane z ziemi, a tylko na niektórych znajdowały się drewniane krzyże. Po II wojnie światowej wykuto najpierw niemiecką pisownię na starych pomnikach, a później usunięto je z cmentarza. Oszczędzono wówczas jedynie nagrobki księży Denischa i Dietricha, na których do dnia dzisiejszego widnieją pisane gotykiem napisy.

    Kostnica i kapliczka oraz ogrodzenie cmentarza – ułożone w szachownicę – z wyprodukowanych w książęcej cegielni cegieł, pochodzi z 1880 roku. Ta inwestycja została wykonana dzięki wyasygnowanym funduszom protestanckiej księżniczki Adelajdy zu Hohenlohe-Ingenfingen.

     

    źródło: Wikipedia


    Współrzędne: 50.620792,18.843319











    POLECAMY TAKŻE: