Zamek w Kłaczynie
Ruiny rycerskiego zamku położone były dawniej na wyspie w rozlewisku Nysy Szalonej. Po gruntownym przebudowaniu przez rodzinę Rybniców (Reibnitzów), zamek zniszczono podczas wojny 30-letniej, gdy okupowali go Szwedzi. Budowlę udało się odbudować. Ówcześni właściciele Kłaczyny, członkowie rodu Bierchin, wznieśli budowlę o drewnianej konstrukcji szkieletowej na murowanym przyziemiu. Całość wsparto o mur obronny i wzmocniono skarpami. Śląską rezydencję przedstawił w szkicowniku Leonard Dorst von Schatzberg w 1839. Zamek miał gęstą kratownicę ryglową z zastrzałami w kształcie litery K. Górna kondygnacja była nadwieszona na wspornikach, wysuniętych poza lico ściany dolnej. Obiekt w 1850 r. spłonął. Dzieła zniszczenia dokonały pioruny które w l. 1877 i 1891 - dwa razy trafiały w budynek. Później miejscowi chłopi rozebrali resztki budowli zabierając na swoje potrzeby łupek i kamień ciosany z którego zamek był zbudowany. Dzisiejsze ruiny to drobne fragmenty murów i fosy, pozostałość narożnej baszty oraz rozsypane pośród traw kamienie z murów.
źródło: Wikipedia
Współrzędne: 50.941310, 16.193265
