Zamek Lubowelski
Budowę zamku na skalnym wzgórzu zlecił król Węgier Andrzej III. Powstał trzypiętrowy pałac (parter – magazyny, 1p – sala reprezentacyjna, 2p – komnaty mieszkalne) i stołp o ośmiu piętrach po stronie zachodniej. Nieco później po stronie wschodniej powstała kuchnia.
Pomiędzy 1323 a 1342 r. zamek stał się własnością rodziny Drugethów.
8 listopada 1412 r. Zygmunt Luksemburski zastawił część ziemi spiskiej w tym zamek Lubowelski za pożyczkę u króla Polski Władysława Jagiełły w kwocie 37 tys. kop groszy praskich. Na zamku podpisano akt zastawu. Zamek stał się siedzibą zarządców zastawionego terytorium.
W 1476 r. starostwo spiskie obejmuje z przerwą na lata 1506-1522 polski ród szlachecki Kmitów. Do końca średniowiecza została wydrążona studnia w południowo-wschodniej części wzgórza zamkowego.
Do 1528 r. w związku z rosnącym zagrożeniem tureckim rozbudowano mury obronne zamku, a mieszkańcy Starej Lubowli zbudowali w ich wschodniej części okrągłą basztę nazywaną rondlem o trzech charakterystycznych strzelnicach armatnich.
Obecnie częściowo jest trwałą ruiną, częściowo odbudowany. Na zamku jest udostępniona kopia aktu zastawu spiskiego. W zachowanych pomieszczeniach mieści się muzeum. W kaplicy zamkowej jest stała wystawa kopii polskich klejnotów koronacyjnych.
Zamek w Lubovli na starych zdjęciach, rycinach i pocztówkach:
Lubovla (przed 1903 r.); źródło: Polona.pl
Lubovla (przed 1880 r.); źródło: Polona.pl
Lubovla (przed 1903 r.); źródło: Polona.pl
Lubovla (1912 r.); źródło: Polona.pl
Współrzędne: 49.314968, 20.699791
