Przywilej Aleksandra Jagiellończyka, który dał początek Ostrej Bramie
Ostra Brama w Wilnie powstała jako Brama Miednicka, stanowiąc część zespołu murów obronnych wzniesionych w latach 1503-1522 z inicjatywy króla Aleksandra Jagiellończyka, a później Zygmunta Starego. Postawiono ją na drodze w kierunku Miednik, Mińska i Oszmiany. Po raz pierwszy została wspomniana w źródłach z 1514 r. Jej niecodzienna nazwa "Ostra" pochodzi od położenia na południowym krańcu miasta zwanym Ostrym. Bramę wzniesiono na planie kwadratu w stylu gotyckim, z murami grubości od 2 do 2,6 m. W późniejszym okresie dodano renesansową attykę oraz naczółek. Obecnie przy jej wschodniej stronie zachowała się największa w mieście partia dawnego muru obronnego. Brama mieści w sobie klasycystyczną kaplicę o wystroju z 1829 r., w której zawieszony jest cudowny obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej - jednej z największych świętości dla litewskich katolików. Obraz datuje się na początek XVII w., namalowano go na desce techniką temperową na podkładzie klejowo-kredowym. Autor nie jest znany, choć tradycja przypisuje autorstwo tego dzieła niejakiemu Łukaszowi z Krakowa, twórcy bardzo podobnego obrazu z krakowskiego kościoła Bożego Ciała. Już niedługo po powstaniu odnotowano pierwsze łaski, jakich doznali adorujący wizerunek wierni. W 1675 r. Akademia Wileńska uznała Matkę Boską Ostrobramską za swoją patronkę. W 1688 r. obraz stał się własnością karmelitów, którzy umieścili go w specjalnie przygotowanej kaplicy w Bramie tuż obok ich klasztoru przy kościele św. Teresy. Od tej pory zmierzają do niego tłumy pielgrzymów - dwukrotnie wizerunek był koronowany papieskimi koronami, a w 1993 r. odwiedził go papież Jan Paweł II.
M. G.-K.
Ilustracja: msza święta w kaplicy ostrobramskiej, drzeworyt z "Tygodnika Ilustrowanego" z 1864 r., domena publiczna.
O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.
