Zamek w Borowej
Pałac został wzniesiony zapewne w końcu XVIII w. Został rozbudowany na przełomie XIX i XX w., gdy wzniesiono wieżę i przybudówki. Do 1945 roku właścicielem pałacu była rodzina von Schwerin. Po wojnie w pałacu stacjonowało wojsko radzieckie. W 1969 roku pałac przeszedł w ręce PGR-u a w jego wnętrzu urządzono biura i świetlice. Następnie w pałacu utworzono szkołę, która funkcjonowała do 2005 roku. W 1988 roku pałac przeszedł kapitalny remont pod nadzorem konserwatora zabytków. Odnowiono wówczas m.in. elewację budynku, dachu i wymieniono okna.
W 2005 roku Gmina Długołęka sprzedała pałac. W roku 2007 prywatny inwestor rozpoczął gruntowny remont zrujnowanego obiektu z zamiarem przebudowy go na hotel i centrum konferencyjne. Remont zakończył się 5 lutego 2009 roku. Pałac jest udostępniony.
Powierzchnia pałacu wynosi 2500 m2 wraz z piwnicami. Charakterystycznymi elementami pałacu są ryzality znajdujące się w osi północ-południe oraz w części środkowej. W południowym ryzalicie w kształcie trójkątnego tympanona znajduje się herb rodowy Schwerinów i dekoracja stiukowa. Podobnie wygląda ryzalit północny podzielony pilastrami jońskimi. Po zachodniej stronie ryzalit ma zwieńczenie tympanonu łukowego ozdobionego elementami sztukatorskimi. Dodatkowymi elementami są balkony z kamiennymi balustradami.
W południowo-wschodnim narożniku umieszczona została pięciokondygnacyjna wieża z zegarem i dzwonem. Ostatnia kondygnacja posiada galeryjkę również z kamiennymi balustradami. Szczyt wieży zakończony jest zwężającym się faliście hełmem z kulą. Cały budynek zwieńczony jest gzymsem wieńczącym.
W pałacu znajduje się wysoki hol z ozdobionym sztukaterią sufitem. We wnętrzu budynku większość sal posiadała własne kominki, powstałe przed 1945 rokiem. Wyjątkiem jest Sala Balowa o powierzchni 90 m2 gdzie kominek pochodzi z wcześniejszego okresu oraz sala myśliwska z kominkiem renesansowym. Kominek w Sali Balowej całości pokryty jest boazerią w kolorze czarnym oraz, brązowymi żłobieniami, w kształcie zawijasów u góry i z jasno-brązowymi ściankami po bokach, ozdobiony herbami Hohenzollernów i Schwerinów. Wszystkie drzwi prowadzące do pomieszczeń są dwuskrzydłowe o wysokości 3 metrów. W pałacu istniała biblioteka a jej katalogi znajdują się obecnie w Muzeum Narodowym w Warszawie.
Do pałacu prowadzi brama z oculusami znajdującymi się między czterema filarami wieńczonymi obdaszkami. Dwa środkowe filary stanowią bazę dla wyższych metalowych skrzydeł a na ich szczycie znajdują się kamienne wazony. Nad wejściem jest balkon wsparty na dwóch kolumnach toskańskich[1]. Wokół pałacu znajduje się odrestaurowywany właśnie park położony na wyspach pomiędzy rzekami i kanałami.
Z pałacem w Borowej związanych jest wiele legend i sensacyjnych historii, z których zdecydowanie najciekawszą jest wykorzystanie pałacu przez Günthera Grundmanna jako jednej z najważniejszych skrytek skarbów Dolnego Śląska. W 1943 roku do pałacu zaczęto zwozić setki skrzyń z najcenniejszymi eksponatami Staatsarchiv Breslau i z Muzeum Śląskiego oraz zbiory prywatne. W grudniu 1944 roku część zbiorów została wywieziona do skrytek w pałacach położonych na zachód od Odry. Większość zbiorów pozostała jednak i została rozproszona, rozkradziona lub zniszczona przez przesiedleńców z Polski. Po latach poszukiwań obecnemu właścicielowi udało się odnaleźć kilkadziesiąt eksponatów ze zbiorów Grundmanna. Eksponaty te będą wystawione w pałacu wraz z zachowanymi dokumentami dotyczącymi skarbu z Borowej.
Źródło: Wikipedia
Współrzędne: 51.190122, 17.277182
tagi: borowa borowej
