Otwarcie uniwersytetu w Poznaniu
Założeniu uczelni w Poznaniu w okresie zaborów stale sprzeciwiali się Niemcy. Gdy Polska odzyskiwała niepodległość, już 11 listopada 1918 r. z inicjatywy Heliodora Święcickiego, działacza Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, powołano Komisję Organizacyjną Uniwersytetu Polskiego w Poznaniu. Rząd polski w Warszawie poparł starania o uniwersytet, choć status prawny Wielkopolski nie był jeszcze uregulowany.
W końcu grudnia Naczelna Rada Ludowa podjęła decyzję o stworzeniu uniwersytetu w Poznaniu. Na jego siedziby wyznaczono budynek Akademii Królewskiej, zamek cesarski oraz gmach Komisji Kolonizacyjnej. Bibliotekę uniwersytecką utworzono z połączenia bibliotek Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk oraz byłej Akademii Królewskiej. Projekt powołania do życia wyższej uczelni, opracowany przez Komisję Organizacyjną Uniwersytetu Polskiego w Poznaniu, został przedstawiony Sejmowi Dzielnicowemu w Poznaniu 5 stycznia 1919 r.
Już 30 stycznia 1919 r. Komisariat NRL powołał Wydział Filozoficzny. Uroczysta inauguracja pierwszego roku akademickiego odbyła się 7 maja. Uniwersytet nosił wówczas nazwę Wszechnicy Piastowskiej. W 1920 r. nazwę uczelni zmieniono na Uniwersytet Poznański. Uczelnia się rozwijała i wkrótce powstały następne wydziały: prawny, lekarski, rolniczo-leśny. Nie powstał natomiast wydział teologiczny, na którego złożenie nie wyraziła zgody władza kościelna. Uniwersytet Poznański miał nie tylko odegrać istotną rolę w rozwijaniu kultury i nauki, ale również przyczynić się do ugruntowania polskości na zachodnich terenach kraju.
WL
Fotografia: jubileusz 5-lecia korporacji studentów Uniwersytetu Poznańskiego Roma w Poznaniu w 1932 r., Narodowe Archiwum Cyfrowe, CC-BY-NC.
O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.
