Catégories

Pałac w Smolnicy



Pałac w stylu neoklasycystycznym z elementami neobarokowymi, 2–kondygnacyjny, z użytkowym w części poddaszem. Centralne części dłuższych elewacji zaakcentowane są 3–kondygnacyjnymi pseudoryzalitami, zwieńczonymi szczytami. Przy elewacjach szczytowych występują prostokątne, trójboczne i wieloboczne ryzality oraz dwie klatki schodowe w formie baszt, założone na rzutach ośmioboku i koła. Do najcenniejszych elementów wystroju należy dekoracja sztukatorska dawnej sali balowej na parterze budynku.
 
Pałac wzniesiono w latach 1880-1883, w miejscu wcześniejszego, spalonego dworu. Nowy budynek był otynkowany na biało i otoczony stawami. Środek północnej fasady przyozdabiała chorągiew, na której znajdował się krzyż z napisem: In hoc signo vinces (Pod tym znakiem zwyciężysz), poniżej monogram W.v.S. otoczony maksymą: Przez osty i ciernie!, na prawo herb rodziny von Sydow i von der Osten, na lewo herb Endowów wraz z herbem szlachcica von Waldmann - barona von Grunfeld i Guttenstädten. Wyposażenie wnętrza stanowiły meble z czarnego dębu z XVIII i XIX w., szafa pochodząca z XVI w. wyprodukowana prawdopodobnie w Chojnie, zegar z laki, wazony z porcelany chińskiej, rzeźby, fajansowe wazony z Delft oraz obrazy malarzy flamandzkich i holenderskich.

W 1909 r. majątek wraz z pałacem został kupiony przez właściciela ziemskiego Maxa Freidheima. W 1932 r. zmienił on niektóre elementy elewacji budynku i przemalował ją na kolor jasnobrązowy, a jeden ze stawów (po stronie północnej) zamienił na trawnik. W 1938 r. Max Freidheim z powodu nazistowskich prześladowań wyjechał do Anglii wraz z rodziną, wysyłając tam część wyposażenia pałacu, lecz nie dotarło ono do celu i nie wiadomo co się z nim stało. Do 1945 r. właścicielem pałacu był niemiecki przemysłowiec Friedrich Flick. W czasie działań wojennych budynek pałacu służył jako kwatera sztabu wojsk radzieckich i następnie komendanta wojennego miasta Dębna. W 1945 r. resztę wyposażenia pałacu zniszczyła Armia Czerwona oraz szabrownicy.

Po II wojnie światowej pałac stał się własnością państwa i został przeznaczony na mieszkania dla repatriantów ze Wschodu. W latach 50. XX w. budynek był ośrodkiem kolonijnym dla dzieci górników ze Śląska, następnie został przejęty przez Wojewódzkie Zjednoczenie PGR w Szczecinie - od 1956 r. mieściły się tutaj biura PGR i mieszkania rodzin pracowników. W 1965 r. pałac przejął Wydział Rolnictwa WRN w Szczecinie i powstało Państwowe Technikum Rolnicze, w 1983 r. przemianowane na Zespół Szkół Rolniczych.



źródło: Wikipedia


Współrzędne: 52.788417,14.638889