Categorías

Otwarcie Akademii Technicznej we Lwowie


We Lwowie uczelni technicznej brakowało od 1825 r., kiedy szkoła średnia, utworzona po przekształceniu powołanej w 1817 r. sześcioletniej szkoły realnej, zmieniła profil na humanistyczny. W 1835 r. założono wprawdzie Akademię Realno-Handlową, ale jej program przedmiotów technicznych nie wykraczał poza szkołę średnią. Dopiero w 1843 r. cesarz Ferdynand I zgodził się na utworzenie w ramach Akademii trzyletnich oddziałów technicznych oraz na powołanie Akademii Technicznej w randze szkoły wyższej.

Uroczyste otwarcie Akademii nastąpiło po niemal roku przygotowań, 4 listopada 1844 r.

Po wybuchu Wiosny Ludów wykłady na Akademii, prowadzone zresztą w 1848 r. w języku polskim, zawieszono. Po zniszczeniu budynków uczelni przez austriacką artylerię w trakcie walk we Lwowie wykłady wznowiono dopiero w 1851 r. Na zajęcia prowadzone w języku polskim trzeba było jednak poczekać aż do roku akademickiego 1870/1871. Od tego czasu lwowska Akademia Techniczna (od 1877 r. Szkoła Politechniczna, a dla urzędników austriackich - Technische Hochschule), obok innych, położonych na terenie byłej Rzeczypospolitej uczelni wyższych, odegrała nieocenioną rolę w dziele przechowania kultury polskiej pod zaborami.

W 1920 r. szkoła zmieniła statut i nazwę. Od tego czasu przez całe międzywojnie znana była jako Politechnika Lwowska. Pod okupacją niemiecką profesorowie Politechniki byli jednym z głównych celów akcji mających na celu eksterminację narodu polskiego. Mimo to wykłady odbywały się aż do 1944 r. Dopiero po akcji "Burza" stało się jasne, że dla polskich profesorów nie ma już miejsca we Lwowie. Po przejściu frontu emigrowali do Wrocławia, Krakowa, Poznania, Gdańska, Bytomia i Gliwic. We Lwowie pozostało ośmiu wykładowców, w tym pięciu profesorów.

W 1945 r., już poza granicami Polski, utworzono Lwowski Instytut Politechniczny. W 2000 r. otrzymał on status uniwersytetu narodowego.

 TPPL

Ilustracja: pocztówka z gmachem Politechniki Lwowskiej z 1910 r., Polona, CC-BY-NC.



Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski