Zamek w Dankowie
Przy przeprawie przez rzekę Liswartą drogi z Wielkopolski do Małopolski, w średniowieczu powstał ufortyfikowany gród obronny, który był miejscem wielu spotkań i zjazdów w średniowiecznej Polsce. Pierwsza wzmianka o Dankowie pochodzi z 1217 roku, gdy spotkał się tu Leszek Biały z Henrykiem Brodatym. Henryk Brodaty wydał w Dankowie także akt, w którym zezwolił Teodorowi, kasztelanowi krakowskiemu, na założenie wsi pod Krakowem. Odbyło się tu też spotkanie Henryka Brodatego z Konradem Mazowieckim, które miało miejsce w Dankowie w dniu 29 czerwca 1236 roku, kiedy zawarto ugodę dotyczącą ślubów córek Henryka, Konstancji i Gertrudy z synami Konrada Bolesławem i Kazimierzem. W dniu 16 października 1267 odbył się w grodzie synod prowincjonalny, zwołany przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Janusza, w którym wzięli udział w którym wzięli udział biskupi: krakowski Paweł, kujawski Wolimir i wrocławski Tomasz. Z roku 1283 pochodzi dokument o przekazaniu grodu biskupowi wrocławskiemu Tomaszowi. W XIV wieku Danków odnotowano jako własność książęcą. Nie jest jasne czy gród ten znajdował się w miejscu istniejących do dzisiaj ruin zamku w Dankowie, czy też był to obiekt obronny, którego pozostałości znajdują się pomiędzy Dankowem i wsią Zbrojewsko i który funkcjonował do początków XIV w.
Około 1404 roku właścicielem Dankowa stał się zaufany króla Jagiełły, kasztelan Hińcza z Rogowa herbu Działosza. Po nim właścicielem był jego syn Hincza II z Rogowa. Podczas wojny z królem węgierskim Maciejem Korwinem w 1474 roku pod Dankowem obozował przez 6 tygodni król Kazimierz Jagiellończyk. Po wymarciu rodu Hinczów, drogą koligacji rodzinnych od 1478 roku właścicielem Dankowa stał się rycerz Kobylański herbu Grzymała. W latach 1540-1565 właścicielem zamku był poeta renesansowy Krzysztof Kobylański związany z dworem hetmana Jana Tarnowskiego.
Pod koniec XVI wieku właścicielem zamku został podskarbi koronny Stanisław (II) Warszycki. W 1609 roku podczas Rokoszu Zebrzydowskiego zamek przez trzy miesiące gościł na zamku króla Zygmunta III Wazę wraz z dworem. Zamek musiał więc w tym czasie być wystarczająco duży i dobrze umocniony. Kolejny z rodu o tym imieniu, Stanisław (III) Warszycki w 1632 roku zakończył rozbudowę fortyfikacji zamku otaczając go murowanymi bastionami wg założeń szkoły staroholenderskiej, będąc odosobnionym przykładem w Polsce zastosowania przy rozplanowaniu fortyfikacji zasad, które wyłożył francuski fortyfikator Jean Errard de Bar le Duc. Zamek dzięki układom Warszyckiego w 1655 roku nie był atakowany przez Szwedów i był jednym z nielicznych miejsc w Polsce, które nie zostały zajęte przez nich podczas Potopu (obok Łańcuta, Gdańska, Jasnej Góry, Zamościa). W 1657 roku Warszycki na zamku w Dankowie gościł powracającego do kraju króla Jana Kazimierza, królową Marię Ludwikę, Stefana Czarnieckiego i senatorów. Następnym właścicielem był miecznik łęczycki Michał Warszycki, a po nim odziedziczył zamek Stanisław (IV) Warszycki, miecznik koronny. Jego córka Emercjanna, wniosła w wianie zamek hetmanowi Ludwikowi Pociejowi (zm. 1730), po śmierci którego sprzedała zamek rodzinie Ponińskich herbu Łodzia. Następnie właścicielami była rodzina Wesslów. W 1756 r. zamek był jeszcze zamieszkały. W 1768 roku inwentarz opisał zamek jako zrujnowany. W 1767 r. prawie całkowicie spłonął od pioruna, w związku z czym został opuszczony. W XIX wieku zadłużone dobra przejął Joachim Kempner. W 1823 roku był opisany jako ruina. W 2 połowie XIX wieku miejscowy ksiądz rozebrał prawie całą zabudowę znajdującą się wewnątrz fortyfikacji.
źródło: Wikipedia
Współrzędne: 50.998639,18.800806
tagi: danków dankow dankowie
