Synagoga Remuh w Krakowie
Od roku 1553 kupiec i bankier królewski Izrael Isserles Auerbach starał się u króla Zygmunta II Augusta o zezwolenie na adaptację własnego domu na synagogę. Zgoda wydana została w roku 1556. Wkrótce jednak, w 1557 roku pożar zniszczył znaczącą część miasta żydowskiego wraz z drewnianą wówczas synagogą.
Ponownie zezwolenie króla było konieczne do budowy, wówczas już murowanej synagogi, po uzyskaniu którego prace budowlane ruszyły w 1558 roku, kierowane prawdopodobnie przez krakowskiego architekta Stanisława Baranka. Sądząc z niewielkich rozmiarów tej budowli, służyła ona prawdopodobnie jako dom modlitwy dla wąskiego kręgu rodziny i przyjaciół fundatora. XVII i XVIII wiek przyniosły kolejne przebudowy, obejmujące również drewniane i murowane przybudówki.
Znaczące zmiany w konstrukcji przyniosła w 1829 roku przebudowa kierowana przez architekta Augusta Pluszyńskiego. Podwyższono wówczas, pierwotnie obniżoną w stosunku do ulicy główną salę modlitewną oraz nakryto ją nowym, drewnianym sklepieniem kolebkowym w miejsce dawnego, murowanego. Na miejscu drewnianych przybudówek od strony północnej postawiono murowane konstrukcje, dobudowano także babiniec od strony zachodniej, połączony z salą główną dwiema prostokątnymi arkadami. Pierwotnie sala ta prawdopodobnie znajdowała się nad przedsionkiem od strony północnej. Półkoliste okna znalazły się również na wschodniej i zachodniej ścianie budynku. Taki kształt synagoga zachowała do dnia dzisiejszego.
W 1882 roku w ramach prac budowlanych usunięto od strony północnej drewniany ganek i schody prowadzące na piętro, które zastąpiono metalowymi. Ostatnie przedwojenne prace prowadzone były w roku 1933 pod kierownictwem architekta Hermana Gutmana. Dokonano wielu prac konserwacyjnych, zabezpieczono fundamenty i zadaszenie sali mężczyzn, odnowiono salę kobiet, wymieniono konstrukcję dachu.
Podczas II wojny światowej synagoga została znacznie zdewastowana, większość wyposażenia została wywieziona lub zniszczona, a metalowa, kuta bima prawdopodobnie przetopiona do wykorzystania w przemyśle wojskowym. Od tego czasu znajdował się w niej magazyn impregnowanych worków na zwłoki, a w babińcu magazyn sprzętu pożarniczego.
Po zakończeniu wojny, w 1945 roku synagogę prowizorycznie zabezpieczono i ponownie otwarto dla kultu religijnego, mimo iż w babińcu nadal znajdował się magazyn straży pożarnej. W latach 1958-1968 z inicjatywy Kongregacji Wyznania Mojżeszowego w Krakowie oraz władz miejskich, wspartych dotacją międzynarodowej organizacji pomocy Żydom American Jewish Joint Distribution Committee dokonano gruntownych prac konserwatorskich. Kierowana przez architekta Stefana Świszczowskiego renowacja obejmowała nowe pokrycie dachów, odwodnienie murów, odnowienie tynków, rekonstrukcję bimy na podstawie przedwojennych zdjęć, konserwację Aron ha-kodesz, skarbony oraz tablicy pamiątkowej. Uzupełniono także brakujące wyposażenie synagogi. Obecnie również od czasu do czasu prowadzone są prace renowacyjne wnętrza synagogi.
W 1968 roku synagogę odwiedził kardynał Karol Wojtyła, a 1992 roku prezydent Izraela, Chaim Herzog. Obecnie synagoga jest jedynym żydowskim domem modlitwy w Krakowie, w którym regularnie odbywają się nabożeństwa, w porach zgodnych z tradycją.Murowany budynek synagogi wzniesiono w stylu renesansowym. W jej wnętrzu w prostokątnym przedsionku znajdują się regały na modlitewniki i inne księgi, a na ścianie północnej wmurowana jest tablica jorcajtowa upamiętniająca rocznice śmierci członków kongregacji od lat 30. do lat 90. XX wieku. Druga taka znajduje się na ścianie południowej sali głównej. Tablice te podzielone są na dziesiątki bądź setki kwater z wpisanymi w nie personaliami i datą śmierci. Przy każdej inskrypcji wmontowana jest żaróweczka, którą zapala się w rocznicę śmierci danej osoby.
Wejście do głównej sali modlitewnej prowadzi przez wykonany z piaskowca portal z kutymi w żelazie drzwiami. Z boku znajduje się oryginalna, kamienna skarbona pochodząca z drugiej połowy XVI wieku, a nad nią hebrajskie napisy: „złoto, srebro, miedź” wzywające do datków i jałmużny. Drugi napis jest inwokacją poświęconą pamięci Remu: „Ofiara za spokój duszy Remuh błogosławionej pamięci”.
W prostokątnej, jednonawowej, sklepionej kolebkowo głównej sali modlitewnej znajduje się oryginalny jak i częściowo zrekonstruowany sprzęt liturgiczny. Na ścianie wschodniej znajduje się oryginalny, późnorenesansowy, rzeźbiony w kamieniu Aron ha-kodesz, który pochodzi z drugiej połowy XVI wieku. Wnęka zamknięta jest secesyjnymi, ażurowymi drzwiami i zasłonięta parochetem z lambrekinem. Obramowanie Aron ha-kodesz zostało wykonane z piaskowca ze zdwojonymi pilastrami po bokach. Ich kapitele o roślinnym ornamencie, dźwigają pełne belkowanie z fryzem wypełnionym hebrajskimi napisami: „Wejrzyj łaskawie z niebios, ze swego świętego mieszkania i pobłogosław swemu ludowi Izraela” (5 Mojż. 26:15) oraz „Przeze mnie rządy sprawują królowie” (Prz 8:15). Po zakończeniu II wojny światowej zrekonstruowano stojący przy Aron ha-kodesz pulpit kantora, schodki oraz znajdujący się po lewej stronie ner tamid.
Po prawej stronie Aron ha-kodesz znajduje się szczególne krzesło, które nigdy nie jest zajmowane. Według legendy w tym właśnie miejscu zawsze modlił się rabin Remu, stąd teraz na znak szacunku jego dawne miejsce pozostaje wolne. Nad tym miejscem znajduje się wmurowana, kuta w kamieniu tablica pamiątkowa o treści:
- „Tradycja przekazuje nam, że w tym miejscu stawał Remu, pamięć sprawiedliwego błogosławiona, aby się modlić i wylewać swe żale przed świętym, błogosławiony On”.
Na środku sali głównej znajduje się obszerna, prostokątna bima, będąca rekonstrukcją tej sprzed wojny. Otoczona jest ażurową, kutą w żelazie kratą. Dwuskrzydłowe, XVIII-wieczne, barokowe drzwi bimy zdobione są płaskorzeźbami i polichromiami przedstawiającymi menorę, stoły na chleby pokładne, dzbany, misy, kosze z kwiatami i owocami oraz motywy roślinne. Pochodzą one prawdopodobnie z innej krakowskiej synagogi i możliwie, że służyły jako drzwi Aron ha-kodesz. Drzwiczki zostały zakupione po 1945 roku przez prezesa Kongregacji Wyznania Mojżeszowego w Krakowie Macieja Jakubowicza i włączone w skład bimy w latach 60. XX wieku.
W 1988 roku podczas prac konserwatorskich spod białej farby, jaką były pokryte drzwiczki odsłonięto polichromię, a także odkryto, że jako wkład pod płaskorzeźby zostały użyte stare, jednostronne malowane drzwi z około 1670 roku. Drzwiczki są uważane jako wybitne dzieło snycerskie z drugiej połowy XVIII wieku.
Na zachodniej ścianie, nad arkadami babińca znajdują się XX-wieczne malowidła przedstawiające Ścianę Płaczu, grób Racheli i arkę Noego. Nie są to jedyne malowidła naścienne w synagodze. W trakcie prac konserwatorskich prowadzonych dzięki SKOZK udało się odnaleźć malowdła na północnej ścianie sali modlitewnej, które pochodzą z XVI/XVII wieku. Z oryginalnego wyposażenia zachowały się również wiszące i stojące świeczniki z wizerunkami biblijnych zwierząt, naczynie na etrog oraz znajdująca się na ścianie południowej, kuta w kamieniu tablica fundacyjna o treści:
- „Mąż pan Jisrael syn Josefa błogosławionej pamięci, 'przepasał się mocą' (Ps 93,1). Dla chwały świętego, błogosławiony On, i ku pamięci swej żony Małki córki pana Eleazara, niech będą dusze ich zawiązane w woreczku żywych, wybudował, ze środków spadku po niej, tę synagogę – miejsce domu Bożego. Według rachunku 'Wróć Panie do niezliczonych tysięcy Izraela' (Lb 10,36)”
.
źródło: Wikipedia
Współrzędne: 50.052670, 19.947338
POLECAMY TAKŻE:
