Grodzisko w Motyczu
Grodzisko w Motyczu (zwane "Bębnem") znajduje się we wschodniej części Płaskowyżu Nałęczowskiego przy trakcie wiodącym z Lublina przez Wąwolnicę do Kazimierza nad Wisłą. Zlokalizowano je na lessowym cyplu prawego brzegu Czechówki. Cypel o długości około 300 m przy szerokości do 60 m, stanowi wyróżniającą się w krajobrazie jednostkę fozjograficzną. Większe wypłaszczenia na nim - podobnie jak i majdan grodziska - zajęte są pod uprawę, natomiast strome zbocza i obrzeże pokrywa gęsta, krzaczasta roślinność.
Przeprowadzona w latach sześćdziesiątych penetracja okolic wsi Motycz stała się podstawą do identyfikacji miejsca z pozostałością wczesnośredniowiecznego grodziska. Wiosną 1980 r. mieszkanka Motycza, pani Daniela Górniak, przyniosła do Zakładu Archeologii UMCS dużą ilość ceramiki datowanej na VIII-IX wiek. W ciągu następnych kilku dni rozpoznanie stanowiska przeprowadziły dr S. Hoczyk-Siwkowa i mgr M. Szewczyk-Libera. Stwierdziły one występowanie w sąsiedztwie "Bębna" ceramiki kultury pucharów lejkowatych i wczesnośredniowiecznej na obszarze kilku hektarów. W latach 1980-1983 wykonano pomiar grodziska i przeprowadzono na nim weryfikacyjno-sondażowe badania archeologiczne.
Pozostałości zewnętrznych, skrzyniowych konstrukcji wału od tej strony, a najprawdopodobniej także od strony północnej i wschodniej, zostały zniszczone podczas prac ziemnych, związanych z adaptacją wczesnośredniowiecznego grodziska na nowożytne fortalicjum, które na podstawie skromnych materiałów ceramicznych można datować nie wcześniej, jak na wiek XVII.
źródło: Wikipedia
Współrzędne: 51.238476, 22.394972
tagi: motycz motyczu
