Cerkiew Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy w Mielniku
Pierwsze pisemne informacje o istnieniu w Mielniku prawosławnej cerkwi pochodzą z 1260, następnie zaś z 1551. W XVII w. parafia mielnicka przyjęła unię. W 1614 i w 1656 świątynia ulegała zniszczeniu wskutek pożaru, po czym była odbudowywana. Pierwszą murowaną świątynię w miejscowości zbudowano w latach 1821–1823 w stylu klasycystycznym. Podobnie jak wszystkie cerkwie unickie na Podlasiu, obiekt posiadał silnie zlatynizowane wyposażenie, z organami, amboną i ołtarzami bocznymi, jako jedna z nielicznych świątyń w regionie zachował natomiast ikonostas. Większość łacińskich elementów wyposażenia została usunięte ze świątyni w latach 1835–1838, podczas akcji delatynizacji unickich obrzędów przygotowującej konwersję całej unickiej diecezji litewskiej na prawosławie. Sposób i zakres dokonywania zmian we wnętrzu cerkwi stał się przyczyną sporu między duchowieństwem a naczelnikiem powiatu Miedwiediewem, który nalegał, by unickie świątynie natychmiast przebudowywać w stylu typowym dla architektury rosyjskiej. Konsystorz diecezji litewskiej pod kierunkiem biskupa Józefa Siemaszki opowiedział się wówczas za zmianami stopniowymi i zgodził się, by niektóre – uznane za drugorzędne – elementy wyposażenia typowe dla katolicyzmu pozostały w cerkwi mielnickiej i w innych świątyniach.
Cerkiew w Mielniku przeszła na własność Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego na mocy postanowień synodu połockiego w 1839. Na początku XX wieku obiekt został gruntownie przebudowany w stylu bizantyjsko-rosyjskim. Dobudowano wtedy do niego przedsionek z dzwonnicą i pięć cebulastych kopuł. W tym samym okresie wymieniono ikonostas.
Cerkiew w Mielniku jest ośrodkiem lokalnego kultu ikony Matki Bożej Oranty z przełomu XVIII i XIX w. Na plebanii w miejscowości przechowywane są również inne zabytkowe unickie obrazy z tego samego okresu.
źródło: Wikipedia
Współrzędne: 52.332578, 23.040942
POLECAMY TAKŻE:
tagi: drwalewice drwalewicach
