Katarzyna Kobro - polska rzeźbiarka awangardowa
Katarzyna Kobro, urodzona w 1898 r. w Moskwie, była polską rzeźbiarką awangardową okresu międzywojennego.
W latach 1917-1920 studiowała w Moskiewskiej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury, potem przeniosła się do Smoleńska. Tam wzięła ślub z Władysławem Strzemińskim, razem współorganizowali tamtejszą filię grupy UNOWIS. Należała do wielu ugrupowań artystycznych związanych z awangardą, m.in. do Związku Zawodowego Artystów Malarzy miasta Moskwy, Grupy Artystów Awangardowych "Blok", ugrupowania "Praesens". W 1929 r. wraz z mężem i Henrykiem Stażewskim założyła grupę "a.r.", która zajmowała się m.in. tworzeniem Międzynarodowej Kolekcji Sztuki Nowoczesnej, dziś - w Muzeum Sztuki w Łodzi. Kolekcja została otwarta w 1931 r. W tym samym roku Kobro przeniosła się do Łodzi, gdzie z niewielkimi przerwami pozostała aż do śmierci w roku 1951.
Na jej twórczość decydujący wpływ miały kontakty z przedstawicielami rosyjskiej awangardy - Kazimierzem Malewiczem, Władimirem Tatlinem i Aleksandrem Rodczenką. Podążając za postulatami konstruktywizmu i suprematyzmu, tworzyła rzeźby przestrzenne, których nadrzędnym celem miało być odejście od bryły i kształtowanie materii rzeźbiarskiej pod wpływem przestrzeni, która ją otacza. Większość jej prac została zniszczona w czasie wojny, część zachowała się jedynie na fotografiach. Do najważniejszych należy zaliczyć Kompozycję przestrzenną z 1924 i 1933 r. oraz gipsowe Akty powstałe w latach dwudziestych.
Kobro malowała także obrazy. Jej cztery kompozycje malarskie zatytułowane Pejzaż morski zostały wystawione pod koniec 1936 r. na ostatniej wystawie przed śmiercią artystki.
ML
O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.
W latach 1917-1920 studiowała w Moskiewskiej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Architektury, potem przeniosła się do Smoleńska. Tam wzięła ślub z Władysławem Strzemińskim, razem współorganizowali tamtejszą filię grupy UNOWIS. Należała do wielu ugrupowań artystycznych związanych z awangardą, m.in. do Związku Zawodowego Artystów Malarzy miasta Moskwy, Grupy Artystów Awangardowych "Blok", ugrupowania "Praesens". W 1929 r. wraz z mężem i Henrykiem Stażewskim założyła grupę "a.r.", która zajmowała się m.in. tworzeniem Międzynarodowej Kolekcji Sztuki Nowoczesnej, dziś - w Muzeum Sztuki w Łodzi. Kolekcja została otwarta w 1931 r. W tym samym roku Kobro przeniosła się do Łodzi, gdzie z niewielkimi przerwami pozostała aż do śmierci w roku 1951.
Na jej twórczość decydujący wpływ miały kontakty z przedstawicielami rosyjskiej awangardy - Kazimierzem Malewiczem, Władimirem Tatlinem i Aleksandrem Rodczenką. Podążając za postulatami konstruktywizmu i suprematyzmu, tworzyła rzeźby przestrzenne, których nadrzędnym celem miało być odejście od bryły i kształtowanie materii rzeźbiarskiej pod wpływem przestrzeni, która ją otacza. Większość jej prac została zniszczona w czasie wojny, część zachowała się jedynie na fotografiach. Do najważniejszych należy zaliczyć Kompozycję przestrzenną z 1924 i 1933 r. oraz gipsowe Akty powstałe w latach dwudziestych.
Kobro malowała także obrazy. Jej cztery kompozycje malarskie zatytułowane Pejzaż morski zostały wystawione pod koniec 1936 r. na ostatniej wystawie przed śmiercią artystki.
ML
O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.
