Pierwszy numer Merkuriusza Polskiego Ordynaryjnego
3 stycznia 1661 r. w Krakowie ukazał się pierwszy numer Merkuriusza Polskiego Ordynaryjnego. Czasopismo było pierwszą gazetą wydawaną języku polskim.
W czasopiśmie pojawiały się informacje z Polski, a także Europy, głównie na temat panujących rodów, wojen, traktatów i politycznych planów. Czytelnicy mogli dowiedzieć się czegoś na temat najnowszych wieści z Paryża, Madrytu, Wiednia, Rzymu, czy Londynu. Pojawiały się w nim również artykuły o bieżących wydarzeniach i ciekawostkach. Periodyk ukazywał się dwa razy w tygodniu w nakładzie 100–200 sztuk i liczył około 8–12 stron.
Jego nazwa nie jest przypadkowa, pochodzi bowiem od Merkurego, patrona kupców i posłańców przekazujących wiadomości. Zgodnie z modą panującą w XVII wieku, w Europie istniało kilka gazet zawierających w tytule imię rzymskiego boga. Inicjatorką powstania gazety była żona Jana II Kazimierza – Ludwika Maria Gonzaga, natomiast autorami Polak pochodzenia włoskiego, Hieronim Pinocci oraz krakowski drukarz, Jan Aleksander Gorczyn.
Ostatni, 41. numer Merkuriusza Polskiego Ordynaryjnego ukazał się w lipcu 1661 r. w Warszawie. Choć wydawanie periodyku nie trwało długo, pozostaje on niekwestionowanym ojcem kolejnych polskich gazet, z kolei autorzy artykułów uważani są pierwszych dziennikarzy.
Pismo doczekało się swojego wznowienia w latach 1933–1939 pod nazwą Merkuriusz, wydawanego w formie tygodnika politycznego. Natomiast w Londynie w latach 1955–1958 ukazywał się emigracyjny miesięcznik kulturalno–literacki pod tytułem Merkuriusz Polski Nowy, ale Dawnemu Wielce Podobny.
Anna Łappo
Ilustracja w tle: Strona tytułowa Merkuriusza Polskiego Ordynaryjnego, domena publiczna.
O ile nie jest to stwierdzone inaczej, wszystkie materiały na stronie są dostępne na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska. Pewne prawa zastrzeżone na rzecz Muzeum Historii Polski.
